Arabische lettertekens

En dan die wat aandoenlijke graven met hun Arabische lettertekens en namen die doen denken aan Ambon, Haroekoe, Soelawesi en Saparoea. Ander ras, andere kleur, andere godsdienst. Zuid-Molukkers, die na de soevereiniteit overdracht aan de nieuwe Indonesische regering in 1949 niet zo bijzonder gezien meer waren in het voormalige Nederlands Oost-Indië, een rijk dat zij met de Nederlanders hebben helpen opbouwen en bewaken. Onverschrokken vechtersbazen, onvoorwaardelijke trouw, driftig en vaak ondanks hun christendom of Mohammedanisme nog toegewijd aan hun "goena-qoena", hun merkwaardige bedrevenheid in de ‘’zwarte kunst."

Men kan verschillend over hen denken, maar wij herinneren ons voor altijd hun opgewekte donkere gezichten, hun idee dat zij, de "kinderen van Ambon", al die andere heidenen "de vreze des Heren wel even zouden inboezemen (hetgeen ze vaak genoeg deden ook!), hun kinderlijke aanhankelijkheid en hun ook in de beroerdste omstandigheden nooit versagende .loyaliteit; Van ons géén kwaad woord over onze Zuid-Molukse bondgenoten! Ze werden voor wat Gaasterland betreft gehuisvest in de barakken van het kamp Wyldemerk. Omdat de Wyldemerkster ,,Ambonezen" allemaal Islamiet waren hadden ze in het kamp zelfs de beschikking over een moskee. Het kamp is sinds lang ontruimd, de barakken en de moskee zijn weg. De herinnering aan hun aanwezigheid vinden we hier, op het Nijemirdumer kerkhof: ouderen, jongeren, vrouwen, kinderen. Nederlandse en Arabische teksten, aandoenlijk en, vertederend. Alles zo ongeveer 15.000, kilometer van het land vandaan waar ze werden geboren en dat ze hoopten te zullen terugzien,. Een stukje koloniaal verleden -onze trouwe bondgenoten, maar in de ogen van hun tegenstanders landverraders. Het is maar hoe je het wilt bekijken. Maar van ons geen kwaad woord daarvoor zijn onze eigen herinneringen aan de ,, anak Ambon" te groot.