BEGRAFENIS ENGELSCHE  VLIEGERS te NIJEMIRDUM.

NIJEMIRDUM,10 Nov. Hoe rustig staat te midden van de hooge boomen   daar   de   bekende   Nijemirdumer toren als een wachter over 't dorp   en   over   hen   die   hun   laatste  rustplaats vonden aan zijn voet. Hoe vele visschers was hij, de stoere wachter, als een baken en hoeveel stormen zij er niet over zijn hoofd gegaan. Geslachten heeft hij zien komen en gaan en slechts een enkele keer was het, dat juist zeer velen op de dodenakker aanwezig waren als er iemand naar zijn laatste rustplaats werd gebracht. Ook deze dag gierde de herfstwind die bijna een storm was, weer door de kruinen der boomen en niettegen-staande het koude weer waren er heel wat belangstellenden aanwezig om getuige te zijn van een niet alledaagsche ceremonie.Klein en groot stond op de weg of in de luwte der dichtstbijzijnde woningen, in afwachting van de autoriteiten, die hier zouden komen om vier Engelsche soldaten met militaire eer te begraven, welke j.1. Vrijdagnacht als vliegeniers in onze omgeving in een brandend aangeschoten vliegtuig hun leven lieten in dienst van hun vaderland. Drie stoffelijke resten waren in en bij de machine gevonden, terwijl een vierde naar het scheen reeds boven het Bakhuisterhoog uit de machine was gesprongen en daar te pletter was gevallen.Ongeveer half vier arriveerde een grote militaire auto, waarin een aalmoezenier, 2 Duitsche officieren en een vuurpeleton. In keurige orde marcheerden dezen tot aan het gezamenlijke graf, waar de geweren werden gepresenteerd en de militaire groet werd gebracht. De lijken werden daarna door de Duit­sche militairen in het graf bijgezet, waarna de veldprediker naar voren trad, zijn militair saluut bracht en hierna enkele woorden sprak.

  Hij wees er o.a. op, dat het Gods wil en raad was, dat nu deze Engel-sche vlieger hier lagen, ver van huis en haard verwijderd, die in den strijd waren gevallen.Ook wij staan midden in strijd, voor ons vaderland en ook wij kunnen ieder ogenblik vallen, maar ons leven is óók in Gods hand.Er was eens een onderzeeboot kapitein, die altijd vóór dat hij de haven uitvoer, met zijn manschappen sprak en hen er op wees dat dit mogelijk hun laatste reis 'kon wezen Zóó sterkte hij hen in hun strijd en koos  hij  altijd  gerust  zee. Luther ging ons voor in dit groot Godsvertrouwen en laten wij altijd zijn volgelingen blijven.Voor in 1916 de Skagerak-slag werd geleverd, schreef een van de kapiteins van de oorlogsbodems een brief aan zijn moeder, waarin hij o.a. dit schreef: ,,Wanneer mijn schip zinkt en ik ook verdronken ben, treur dan niet, want weet dat ik een betere plaats heb gekregen dan hier op aarde.Wij weten niet, zoo sprak de veld prediker verder of deze mensen ook geloofden in een God. Tóch hebben ze voor het grote ogenblik van hun dood gestaan. Zij moesten in hun vaderland hun bekenden, vrienden, vrouwen, moeders en misschien kinderen achterlaten. Met wat voor gevoelens zij opgestegen zijn, weten wij niet en nu liggen zij hier. Doch nogmaals: zij zijn in Gods hand.Daarna bad de veldprediker nog het “Onze Vader” waarna de kransoplegging plaats vond door een Duitsche officier. Na de kransoplegging stelde het vuurpeloton zich op en loste drie maal een salvo boven het geopend graf, waarna de veldprediker nog een kruisteken boven de geopende groeve maakte en de plechtigheid, welk met de nodige piëteit en correctheid werd vervuld, was afgelopen. Publiek werd op het 'kerkhof niet toegelaten, doch sloeg van dichtbij deze ceremonie gade, trotserende de ruwe herfststormen, die de atmosfeer allesbehalve aangenaam  maakten.Bij ontstentenis van den heer Burgemeester waren de beide wethouders aanwezig.